سنجش و ارزیابی کیفیت زندگی در نواحی روستایی با استفاده از تکنیک روش تشابه به گزینة ایده‌آل فازی مطالعة موردی: دهستان میانده - استان فارس

کیفیت زندگی، مفهومی است که در سال‌های اخیر، به‌دلیل نقشی که در سلامت روان افراد دارد، اهمیت بسزایی یافته است. جایگاه روستاها در فرایند توسعة اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در مقیاس‌های مختلف منطقه‌ای‌ آشکار است. پیامدهای توجه‌نکردن به کیفیت زندگی در نواحی روستایی می‌تواند فقر گسترده، نابرابری فزاینده، رشد سریع جمعیت، بیکاری، مهاجرت، و حاشیه‌نشینی شهری باشد. با توجه به آنچه گفته شد، هدف اصلی پژوهش حاضر، تعیین شاخص‌ها و ارزیابی و سنجش کیفیت زندگی ذهنی در مراکز روستایی دهستان میاندهِ استان فارس است. این مطالعه از نوع «توصیفی- تحلیلی» است که داده‌های مورد نیاز آن از طریق تکمیل سیاهة اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامة بسط‌یافتة کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL-BREF)، به‌وسیلة ساکنان نواحی روستایی دهستان میانده و همچنین مطالعات پیمایشی به دست آمده است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و با در نظر گرفتن حداکثر ناهمگنی (5/0=q=p)، برابر با 385 نفر برآورد شده، که اعضای آن به صورت نمونه‌گیری سهمیه‌بندی از ساکنان هشت روستای پرجمعیت از طریق نمونه‌گیری احتمالی ساده انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از روش تشابه به حل ایده‌آل فازی تحلیل شد و به‌منظور تشخیص گروه‌های همگن برای تعیین سطح رضایت در دهستان میانده، از روش تحلیل خوشه‌ای‌ بهره گرفته شد. نتایج نشان می‌دهد که روستای میانده با توجه به موقعیت مرکزی‌اش در سطح دهستان، در تمامی سنجه‌های کیفیت زندگی وضعیت بهتری از روستاهای دیگر دهستان دارد. با اینکه در بین روستا‌های مورد مطالعه، از نظر شاخص‌های ترکیبیِ کیفیت زندگی تفاوت چندانی وجود ندارد، اما در سنجه‌های مختلف سلامت محیط، سلامت اجتماعی، اقتصادی، روانی و جسمیِ افراد، تفاوت‌هایی در رضایت پاسخ‌دهندگان دیده می‌شود.